In september 2014 reisde ik met mijn vrouw naar Indische deel van de Himalaya. Op twee Royal Enfields, de Indische trots op twee wielen, reden we over the highest road of the world doorheen de provincie Himachal Pradesh, langs de grens met Tibet en tot de meest Noordelijke valleien van Ladakh. Onze route telde verschillende passen boven de 4000m waaronder ook de Kardungla pas, met zijn 5600m de hoogst berijdbare pas ter wereld.

Tijdens deze trip zagen we in de regio rond het Great Himalayan National park enorm veel prachtige watervallen. Een regio met steile bergflanken, hoge besneeuwde toppen en veel water. De ideale combinatie om prachtige canyons te vormen. Omdat deze regio moeilijk bereikbaar is - en de canyonsport nog zeer jong - is de kans heel groot om hier canyons te vinden die nog nooit door iemand werden afgedaald. Een “first descent”, zoals wij canyoneers dat noemen.

Al cruisend door deze enorme bergtoppen groeide het plan om ooit terug te keren met een team canyonexperts en af te dalen in dit stuk ongerepte natuur.

Eenmaal thuis duurde het niet lang om de meest ervaren X-Adventure gidsen warm te maken voor dit plan. Na enkele samenkomsten (en toch wel wat pintjes) werd het plan snel concreet. We zouden 1,5 jaar de tijd nemen om ons voor te bereiden om in oktober 2016 met een ploeg van 13 canyoneers richting Manali te vertrekken, een bergdorp verscholen tussen 6000-ders diep in de Himalaya.

Als voorbereiding ondernamen we met de ganse ploeg drie stages. In oktober 2015 trokken we naar Ticino (Zwitserland), een regio met technisch moeilijke canyons en in die periode van het jaar ook heel uitdagende waterstanden.

In april 2016 ging het naar Madeira. Dit vulkanische eiland herbergt zeer lange canyons met een enorm hoogteverschil. De ideale plek om canyons te oefenen waarin je moet overnachten, m.a.w. een training op veel materiaal door technisch moeilijke canyons slepen.

De derde stage ronden we af in juni 2016. In de Spaanse Pyreneeën oefenden we op het boren van ankerpunten en equiperen van canyons.

Restte ons nog één finale horde: de administratieve rompslomp. Niet meteen het sterkste punt van de meeste buitensport gidsen. :-) Maar wie naar India wil, heeft een visum nodig...